ATHENS
WEDNESDAY MORNING
19/12/1014
ΘΙΑΜΠΟΛΙ
Μέσα στσί αγριοκαλαμιές ήπαιξα το θιαμπόλι,
να ξορκιστού' οι άγγελοι να μείνουσ' οι διαόλοι,
Να δω απ' τσι διαόλησσες ποια τάχα θα 'ν ' η πρώτη,
να μπεί κορφή και στο συρτό και στο μαλεβιζιώτη,
Να κάθουμαι να τη θωρώ ο ήλιος σα θα γύρει,
κι' εκειά που σέρνει το χορό κι' εμένα μπλιό ας σύρει.
Ξακρίζω τη διαόλησσα και τα μυαλά μου χάνω,
δεν ξέρω ιντά μου γίνεται μα ξέρω ιντά να κάνω,
"Σαν αποκάμεις" λέω τσι "πάρε με στο χωριό σου,
να μάθω ίντα συνταγές ψήνεις στο μαγερειό σου"
Μου λέει "εσύ θιαμπόλιζε κι' άσε με να χορέψω,
κι' έλα μετά ομάδι μου για να σε μαγερέψω".
Tου δίνω μιά, του δίνω δυό, στο νού μου το γυρίζω,
σα μπλέξω με διαόλησσα μετά πώς καθαρίζω?
Nα πάω λέει για μαλλί και να 'βγω κουρεμένος,
και στου διαόλου το χωριό να βγώ μαγερεμένος!
Mην ίσως πράμα αλλιώτικο ο λόγος τσι σημαίνει
που μόνο η διαολόρατσα τονέ καταλαβαίνει?
Πριχού σωθεί ο στοχασμός με παίρνει στον αέρα,
Παράδεισο και Κόλαση κι' ακόμα πάρα πέρα!
copyright 2014 by S. Arvanitakis - all rights reserved